Do današnjeg dana to je jedan od najpoznatijih i najprepričavanijih sportskih mečeva, meč oko kog se i danas lome koplja. Bio je to susret za koji poraženi ni danas ne priznaju da su izgubili, a pobednici mudro ćute i uživaju u svojoj pobedi. Reč je o finalu košarkaškog turnira na Olimpijskim igrama u Minhenu 1972. godine. Finalu u kom su se sastali “hladnoratovski” rivali, Sovjetski Savez i Sjedinjene Američke Države.
Olimpijske igre u Minhenu ostale su zapamćene po strašnom zločinu u kom su stradali izraelski sportisti, po neverovatnom uspehu Marka Špica, ali i po za mnoge najkontraverznijem košarkaškom meču svih vremena. U finalu Olimpijskog košarkaškog turnira Amerikanci su bili apsolutni favorite protiv Sovjeta i očekivala se njihova sigurna pobeda. Međutim, mimo svih očekivanja, cela utakmica je bila potpuno izjednačena i u poslednji minut se ušlo sa velikom neizvesnošću, Sovjeti su vodili sa poenom prednosti kada je na 3 sekunde do kraja meča fauliran američki igrač Dag Kolins. Pogodio je Kolins oba slobodna bacanja, doneo prednost Amerikancima i činilo se u tom trenutku novu zlatnu medalju za SAD u košarci na Olimpijskim igrama (Amerikanci do tad nikad nisu izgubili utakmicu na OI), ali drama je tek predstojila.
Žarmuhamedov je izveo loptu do Belova (zapisnički sto pušta vreme da teče), Sergej Belov prihvata loptu, pokušava da dođe do pozicije da šutne na koš, ali ga sa zapisničkog stola zaustavljaju. Ipak, umesto kraja utakmice što su očekivali Amerikanci, sudija pokazuje da je sa klupe Sovjeta zatražen tajm-aut. Amerikanci su protestovali, smatrajući da su Sovjeti zakasnili sa traženjem tajm-auta i da je vreme isteklo, ali sudije i zapisnički sto nisu uvažili njihove proteste. Tada zapisnički sto pravi neverovatan propust, umesto da vrate na semaforu vreme na 3 sekunde, oni ostavljaju samo pola sekunde Sovjetima za zadnji pokušaj. Žarmuhamedov ponovo izvodi loptu, zapisnički sto pušta vreme i pre nego što je lopta nekog dotakla. Sirena za kraj utakmice se čuje i pre pokušaja Sovjeta, što dovodi do velikog slavlja Amerikanaca zbog osvajanja zlatne medalje. Ipak, nije još kraj drame, Sovjeti protestuju zbog očigledne greške zapisničkog stola i posle njihovih burnih protesta, delagat i sudije odlučuju da meč još nije završen i da je do kraja meča ostalo 3 sekunde i da Sovjeti imaju loptu.
Usledilo je legendarno dodavanje Ivana Edeška preko celog terena za Aleksandra Belova, on prihvata loptu pod košem Amerikanaca, dvojica njegovih čuvara se sudaraju, a on ostaje sam i lagano postiže koš za pobedu i titulu Sovjetskog Saveza.
Žalili su se posle meča Amerikanci, žalba je došla i do vrha Međunarodnog Olimpijskog Komiteta, ali MOK nije uvažio žalbu Amerikanaca i Sovjeti su postali i zvanično olimpijski šampioni u košarci. Amerikanci tada ogorčeni odlukama sudija, zapisničkog stola i MOK-a čine nesportski potez i odbijaju da prime srebrne medalje. Te medalje su do danas ostale nedodeljene, a nedugo posle finala su izložene u Olimpijskom muzeju u Lozani, gde se i danas nalaze. To je prvi slučaj u istoriji sporta da su sportisti odbili da prime olimpijsku medalju.
Pogledajte ovu po mnogima kontraverznu završnicu koja je jedna od najčuvenijih u istoriji sporta i o kojoj je čak snimljeno nekoliko dokumentarnih filmova.