Ako vas neko pita, koji je najbolji tim, koji nikada nije osvojio Svetsko prvenstvo, svi stanovnici planete zemlje, koji se bar malo razumeju u fudbal, reći će vam da je to bila Mađarska „Laka Konjica“ iz 50-ih. Kada su bili u svom zenitu, izgubili su jedan jedini meč a to je bio upravo meč koji je najviše značio od svih – finale Svetskog prvenstva u Švajcarskoj 1954. godine.
Svet je čuo za Magične Mađare 1952. godine, kada su nadmeno osvojili Olimpijsku krunu. U finalu je stradala Jugoslavija sa 2 : 0. Onda je Engleska pozvala to čudo “sa druge strane Gvozdene zavese“ da odigra prijateljsku utakmicu na Vembiliju. Kolevka fudbala je bila u zavadi sa FIFA-om i nije igrala velike turnire do 1950. kada ih je iznenadila Amerika u Brazilu u jednom od najvećih fudbalskih šokova ikada. Ipak, Ser Stenli Metjuz, Sten Mortensen, Bili Rajt i Ser Alf Remzi su smatrali da su i dalje bez konkurencije najbolji fudbaleri na Svetu. Kako su se samo prevarili. Nakon velikog broja neprijatnosti koje su doživeli u Londonu, “zlatni momci“, kako su ih zvali u Mađarskoj, ponizili su Engleze 25. novembra 1953. pred 100.000 skamenjenih gledalaca sa 6 : 3. Ferenc Puškaš je postigao dva gola, dok je het trik upisan na račun Nandora Hidekutija. Osnivači fudbala nisu mogli da se pomire sa sudbinom, pa je revanš zakazan na Nep stadionu u Budimpešti. Prošli su još gore, bilo je 7 : 1 za Mađare.
Svet je čuo za Magične Mađare 1952. godine, kada su nadmeno osvojili Olimpijsku krunu. U finalu je stradala Jugoslavija sa 2 : 0. Onda je Engleska pozvala to čudo “sa druge strane Gvozdene zavese“ da odigra prijateljsku utakmicu na Vembiliju. Kolevka fudbala je bila u zavadi sa FIFA-om i nije igrala velike turnire do 1950. kada ih je iznenadila Amerika u Brazilu u jednom od najvećih fudbalskih šokova ikada. Ipak, Ser Stenli Metjuz, Sten Mortensen, Bili Rajt i Ser Alf Remzi su smatrali da su i dalje bez konkurencije najbolji fudbaleri na Svetu. Kako su se samo prevarili. Nakon velikog broja neprijatnosti koje su doživeli u Londonu, “zlatni momci“, kako su ih zvali u Mađarskoj, ponizili su Engleze 25. novembra 1953. pred 100.000 skamenjenih gledalaca sa 6 : 3. Ferenc Puškaš je postigao dva gola, dok je het trik upisan na račun Nandora Hidekutija. Osnivači fudbala nisu mogli da se pomire sa sudbinom, pa je revanš zakazan na Nep stadionu u Budimpešti. Prošli su još gore, bilo je 7 : 1 za Mađare.
Da je pred SP 1954. u Švajcarskoj bilo kladionica, sigurno bi na konačnu pobedu Mađarske bila uložena rekordna svota novca. Svoju razornu moć Mađari su pokazali već na startu mundijala u Švajcarskoj, ponizivši Koreju (9 : 0) i Nemačku (8 : 3). U četvrtfinalnom duelu slavili su protiv Brazila a zanimljivo da su “Karioke” u Švajcarskoj prvi put nosile sada već tradicionalne dresove žuto-zelene boje, odbacivši prethodne bele kao baksuzne nakon poraza od Urugvaja i gubitka titule na “Marakani” četiri godine ranije. Međutim, ni boje njihove zastave nisu Brazilcima donele uspeh, pošto su u četvrtfinalu ispali od Mađarske u utakmici koja se pamti kao jedna od najgrubljih u istoriji fudbala. Čuvena “bitka za Bern” završila se pobedom Mađara od 4 : 2, sa tri crvena kartona i tučom brazilskog halfa Pinjeira i Ferenca Puškaša u svlačionici posle utakmice. Pesnice su, kako se priča, u opštem metežu razmenili i selektori selekcija. U polufinalu, u utakmici na život i smrt, u borbi do krajnjih granica izdržljivosti, tek nakon produžetaka Mađari su savladali Svetskog šampiona Urugvaj, koji je igrao prvi Mundijal van Južnoameričke teritorije. U finalu, Mađare je ponovo čekala SR Nemačka, koja je u grupi već bila “isprašena”.
Sve je u Bernu bilo spremno za čardaš. “Konjica” je ipak bila premorena, tokom mečeva u grupi je davala golove, ali i dobijala batine a posle napornog duela i tuče sa Brazilom u četvrtfinalu, u polufinalu protiv Urugvaja su čini se potrošili i zadnje atome snage. Ipak, roviti Puškaš je uspeo u šestom minutu, pred 60.000 gledalaca da dovede Mađare u vođstvo. Dva minuta kasnije, Cibor je udvostručio vođstvo i činilo se da i pored umora Mađari grabe ka tituli i da je jedna od najlepših fudbalskih priča ispričana. Verovatno bi tako i bilo da je protivnik bio bilo ko drugi osim Nemačke. Maks Marlok smanjuje, da bi Helmut Ran izjednačio pred kraj prvog poluvremena. Ran je ponovo postigao šokantan gol u 84. minutu. Puškaš je u zaustavnom vremenu izjednačio na 3 : 3, ali je gol nepravedno poništen. Označen je kraj, čudo u Bernu je bilo kompletno, Nemačka koja je izgubila od Mađarske na startu mundijala sa 8 : 3 je postala vladar planete a Mađarski igrači su popadali na travu, verovatno znajući da je to bila poslednja šansa da osvoje mundijal. Znao je to i Gustav Šebeš, trener „Magičnih Mađara“. Znali su da je kraj, ne zbog fudbala, već zbog politike. Situacija u domovini se pogoršavala: komunizam, Gvozdena zavesa, pa je većina njih moralo da emigrira a raspao se i tim MTK, za koji je većina njih igrala.Za slabu utehu, Mađarima ostaje podatak da su 1954. godine bili najefikasnija selekcija u istoriji Svetskih prvenstava. Ukupno su postigli 27 golova i time doprineli neverovatnom proseku na svim utakmicama mundijala – 5,38 golova po meču. Njihova legenda je možda i veća zvog prokletsva koje im se dogodilo, ali u svakom slučaju jedno je sigurno, priča o Mađarskoj „Lakoj Konjici“ se nikad neće zaboraviti i prenosiće se sa kolena na koleno.