Tamaš Kašaš je jedan od najboljih vaterpolista svih vremena i jedan od retkih sportista koji je u karijeri osvojio zlatne medalje u svim juniorskim i seniorskim klupskim i reprezentativnim takmičenjima.
Kašaš je počeo da se bavi vaterpolom kada je imao 6 godina i to pod nadzorom svog oca Zoltana, koji je jedan od najboljih vaterpolo trenera na svetu. Odmah se videlo da se radi o pravom biseru mađarskog vaterpola, tako da je vrlo rano ušao u reprezentaciju. Prvi put u reprezentaciju Mađarske je ušao 1993. godine sa 17 godina (tada je bio samo na treninzima najbolje selekcije) a na zvaničnim takmičenjima je debitovao za “Hune” 1995. godine. Već prve godine sa reprezentacijom je osvojio zlato na FINA kupu u Atlanti. Na Olimpijskim Igrama je debitovao 1996. godine u Atlanti, Mađarska je iznenađujuće ispala u polufinalu od Španije predvođene legendarni Manuel Estijarteom a kasnije nisu uspeli da dođu ni do bronze, pošto je Italija u “meču utehe” savladala Mađarsku posle boljeg izvođenja četveraca. Nakon OI u Atlanti, mađarski tim se trijumfalno vraća na velika takmičenja tako što osvaja zlato na Evropskom prvenstvu 1997. u Sevilji, kada su u finalu savladali Jugoslaviju sa 3 : 2 a sva 3 gola za Mađare postigao je upravo Tamaš Kašaš. Sledeće godine Tamaš sa Posilipom osvaja svoju prvu od ukupno pet titula klupskog prvaka Evrope a na Svetskom prvenstvu u Pertu dolazi sa Mađarima do srebra, pošto su u finalu opet bili slabiji od Španaca, koje je ovog puta predvodio neverovatni Hesus Roljan.
Tamaš Kašaš je 1999. godine objedinio evropsku klupsku i reprezentativnu titulu, sa Posilipom je odbranio evropsku klupsku titulu a sa reprezentacijom na EP u Firenci dominantnom igrom Mađari brane evropsko zlato. Na OI u Sidneju 2000, Mađari konačno dolaze do Olimpijskog zlata, u neverovatnom finalu su prosto “rasturili” Ruse, savladavši ih sa 13 : 6. Usledilo je par godina u kojima Mađarska reprezentacija nije uspela da dođe do zlata, uz vrlo bolni neuspeh na EP u Budimpešti, kada su Mađari pred svojim navijačima došli “samo” do bronze. 2003. godine, Mađarska vaterpolo reprezentacija konačno osvaja i zlato na svetskom prvenstvu, čime je generacija čiji je predvodnik bio Tamaš Kašaš uspela da dođe do jedinog trofeja koji im je nedostajao. U Atini 2004, Mađari brane Olimpijsko zlato a u spektakularnom finalu su bili bolji od Srbije i Crne Gore, iako su pred poslednju četvrtinu zaostajali 3 gola.
Narednih nekoliko godina došlo je do pada mađarske vaterpolo reprezentacije, tako da nisu uspeli da dođu do zlatne medalje i pored briljantnih partija Kašaša koje su mu donele i nekoliko individualnih priznanja. Ipak, veliki ne bi bili veliki da se ne podignu kada se najmanje očekuje. Iako su neki drugi bili favoriti, Mađari na OI u Pekingu 2008. osvajaju zlato ubedljivom igrom i na najbolji način se oprašta jedna velika vaterpolo generacija, možda i najbolja u vaterpolo istoriji.
Kašaš je igrao još nekoliko godina profesionalno vaterpolo, došao je ponovo do evropske klupske titule, ovog puta sa Pro Rekom iz Đenove a vratio se u reprezentaciju 2012. godine i pomogao Mađarima da dođu do bronze na EP u Ajndhovenu. U oktobru iste godine, Tamaš Kašaš je rešio da stavi tačku na svoju igračku karijeru.
U reprezentativnoj karijeri je osvojio 22 medalje a u klupskoj preko 20 trofeja od čega pet trofeja Lige šampiona, dva LEN kupa , jedan Kup kupova… Često se pominje kao najbolji defanzivni igrač svoje generacije, dok ga mnogi smatraju najboljim igračem na svetu tog doba. Poznat je po svojoj sposobnosti da se izdigne visoko iznad površine vode i blokira udarce, kao i po odličnoj igri u situacijama jedan na jedan. Takođe, pažnju je privlačio i sjajnom igrom u napadu i svojim izuzetno preciznim šutevima i dodavanjima, Legendarni Tamaš Kašaš.