Od kada su se 1920. godine plasirali na prvo veliko takmičenje vaterpolisti Grčke su u nekoliko navrata bili blizu osvajanja odličja, ali im je medalja nekako uvek izmicala. Iako su uspeli da dođu do medalje u Svetskom kupu, odličja na Olimpijskim igrama i svetskim i evropskim prvenstvima, koja su ipak najznačajnija vaterpolo takmičenja, ostajala su samo san i pored toga što su se nekoliko puta našli u polufinalu. Taj njihov „post“ trajao je sve do 2005. godine i Svetskog prvenstva u Montrealu.
Godinu dana ranije Grci su na Igrama u domovini osvojili „samo“ četvrto mesto, pa su mnogi mislili da su tada propustili najbolju šansu za osvajanje prvog odličja na najvećim takmičenjima. Ipak, Grci su na rezultat u Atini gledali kao na propuštenu šansu, ali i kao na „školu“ koju su morali da prođu i na iskustvo koje će kad tad „naplatiti“. Da će „naplata“ stići mnogo brže nego što su mnogi očekivali videlo se već od starta šampionata planete u Montrealu 2005. godine, jer su Grci bili vrlo ubedljivi u grupnoj fazi protiv Australije, Nemačke i Kine, a potom su u četvrtini finala „pregazili“ Italijane i plasirali se među četiri najbolja tima na takmičenju. Posle tesnog poraza u polufinalu od Mađara, „Heleni“ su šansu za svoju prvu istorijsku medalju tražili u meču za bronzu protiv Hrvatske.
Vodili su Grci tokom većeg dela prvog poluvremena, ali su Hrvati bolje igrali u nastavku, izjednačili rezultat, a potom u samoj završnici susreta došli i na korak od trijumfa. Imali su „Kockasti“ gol prednosti na 15 sekundi do kraja regularnog dela meča, ali je onda Hristos Afrodakis postigao pogodak u samoj završnici susreta kojim je uveo meč u produžetke. Posle prvog nastavku na semaforu je stajalo i dalje 9:9, ali potom Hrvati na nešto više od 60 sekundi do kraja drugog produžetka posle gola Đogaša dolaze u vođstvo od 10:9. Pomislili su mnogi tada da se Grci neće ponovo izvući, ali su pogrešili…
Ekipa koju je sa klupe predvodio legendarni Alesandro Kampanja u sledećem napadu dolazi do izjednačenja, a potom odličnom odbranom osvaja loptu i kreće po vođstvo. Posle razmene dodavanja na bekovskim pozicijama šalju loptu do svog centra Georgiosa Afrodakisa, koji je reklo bi se bio dobro čuvan i nalazio se na oko 3-4 metra od gola Hrvata. Mnogi centri bi u tim trenucima pokušali da iznude faul kojim bi dobili isključenje protivnika, ali je Georgios Afrodakis imao drugačiju ideju. Zgrabio je loptu, a potom je iz teške pozicije uputio fantastičan šut šraubom ka golu Josipa Pavića. Lopta je idealno letela i onda posle kontakta sa stativom završila u golu koji je branio kapiten Hrvata na tom meču.
Usledilo je veliko slavlje grčkih vaterpolista, ali i mnogobrojnih grčkih navijača na tribinama. Na semaforu je ostalo samo nešto manje od 12 sekundi do kraja drugog produžetka i bilo je to vreme koje je Grke delilo od osvajanja prve medalje sa najvećih takmičenja u istoriji njihovog vaterpola. Hrvati su pokušali da dođu do izjednačenja, ali su se spetljali i izgubili loptu, što je dovelo do ogromne radosti grčkih vaterpolista, ali i njihovih navijača na tribinama, koji su tokom celog susreta zajedno sa navijačima iz Srbije i Crne Gore, koji su čekali finalni meč i priliku da bodre svoje ljubimce u borbi za zlatnu medalju, pružali veliku podršku „Helenima“.
Bio je to fenomenalan uspeh grčkog vaterpola, koji je samo upotpunio to sjajno leto za grčki ekipni sport, pošto su se tih dana Grci radovali i evropskim titulama njihovih fudbalera i košarkaša. Najzaslužniji za istorijski uspeh grčkog vaterpola bila su braća Hristos i Georgios Afrodakis, i dok je prvi postigao gol kojim su „Heleni“ izbegli poraz u regularnom delu susreta, stariji brat je postigao spektakularan gol o kojem su „sanjali“ mnogi grčki vaterpolisti. Kako je izgledao pogodak Georgiosa Afrodakisa, kojim su Grci osvojili prvu medalju sa velikih takmičenja posle „posta“ od 85 godina, možete da pogledate na snimku koji je pred vama.