Legendarni Sovjetski i Ruski hokejaški igrač i trener. Tihonov je bio selektor reprezentacije Sovjetskog Saveza u periodu njihove najveće dominacije u svetskom hokeju i jedne od najvećih dominacija u svetu sporta.
Tihonov se u vojsci po prvi put susreo sa hokejom na ledu. Igrao je kao odbrambeni igrač za ekipu Vojne Avijacije (VVS) (1949-1953) i kasnije za Moskovski Dinamo (1953-1963) sa kojim je osvojio jednu (od tri) titule prvaka Sovjetskog Saveza. U okviru lige Sovjetskog Saveza u periodu 1949-1963 odigrao je ukupno 296 utakmica i postigao 35 golova. Godine 1950. dobio je nagradu Master sovjetskog sporta.
Nakon okončanja igračke karijere, Tihonov je započeo trenersku karijeru i to kao pomoćni trener u Dinamu iz Moskve. Samostalnu trenersku karijeru započeo je 1966. godine u Dinamu iz Rige. Godine 1977. postavljen je na mesto selektora reprezentacije Sovjetskog Saveza i glavnog trenera CSKA iz Moskve. U narednih 14 godina sa selekcijom SSSR-a osvojio je tri zlatne olimpijske medalje (1984, 1988. i 1992.) i jednu srebrnu (1980.) a pod njegovim vođstvom reprezentacija Sovjetskog Saveza je bila prvak sveta osam puta. Kao šef stručnog štaba CSKA, Tihonov je „armejce“ vodio do 13 uzastopnih titula prvaka Sovjetskog Saveza – od 1977. do 1989. godine, kao i do trofeja u Čelindž kupu 1979. i Kanada kupu 1981, na kom je CSKA bio bolji od timova iz NHL-a. Jedina “mrlja” u karijeri ostaće mu poraz u čuvenom finalu ZOI 1980. od Sjedinjenih Država, poznatom kao „čudo na ledu“. Iako apsolutni favoriti na ZOI i ekipa koja je pobeđivala i NHL ekipe, Sovjeti su finale ZOI u Lejk Plesidu izgubili od amaterskog tima SAD-a u kom nije bio niti jedan igrač iz NHL lige.
Može se slobodno reći da je Tihonov stvorio „Veliku crvenu mašinu“ i uveo mnoge inovacije u hokej. Ukratko, ovo što gledamo danas uglavnom su bile njegove ideje kako treba igrati najbržu kolektivnu igru na svetu. Ostaće upamćen kao neumorni radnik, čiji su timovi trenirali 10-11 meseci godišnje a često su bili i u karantinima. Pošto je bio pukovnik u vojsci, mogao je svoje igrače da oslobodi obaveza prema državi, čime se često i koristio.
Viktor Tihonov je postao član Kuće slavnih Međunarodne federacije u hokeju na ledu 1998. godine, a njegovo ime nalazi se i u Olimpijskom muzeju u Lozani. Legendarni Ruski pukovnik i najveći hokejaški stručnjak i jedan od najboljih sportskih trenera svih vremena, preminuo je krajem 2014. godine i tako zauvek otišao u legendu.